چنان به سختي ايام مي فشارم پا
كه چرخ رارودعجب ,بانگ واعجبا
سرنيازبه دونان نيارم,ارشكنم,
براي رزق به دندان خويشتن خارا
برورفيق كه تسليم آب ونان نشوند
روندگان حقيقت ,گرسنگان چوما
مراكه قطره آبي است بهرعطش
چرابه دوش كشم بارمنت دريا؟
برآستانه خلقم ,براي خدمت خلق
نه بهرپاره نان,چون سگان درب سرا
چومرگ مي رسدازپي فقيرياكه غني
چوعمرمي شودآخر,چه پادشه چه گدا
هزارمرتبه يغماوداع دنيا گفت
ولي نمي رودازروي ,خيره سردنيا!
نظرات ارسال شده